20-02- 2016

Lieve mensen,

Om 0:00 uur worden we in het pikke donker gewekt. Spannend!! Tot onze verbazing hebben we die paar uur best goed geslapen… deels aangekleed en wel, met je thermo ondergoed en muts op in je warme slaapzak. Je handschoenen, batterijen en mobiel ook in je slaapzak om ervoor te zorgen dat de kou niet je batterij leeg trekt.

Een aantal van ons hebben een “summit porter” geregeld. Deze jongen draagt je daypack voor je en kan zo een extra “tip” verdienen. Zeer dienstbaar zijn ze. Ze helpen graag!

Nadat iedereen goed aangekleed, een laatste toilet gang heeft gedaan en klaar is, vertrekken we als een slinger aan een geregen, voetje voor voetje in het donker met hoofdlamp richting summit. Het eerste stuk is stijl, klimmen we over rotsblokken… we zullen deze nacht nog zo’n 1200 meter stijgen!

Isaya loopt vooraan, Arie ( jawel zo noemt deze gids zich) in het midden en Musa sluit als derde gids de slinger. Werkelijk voetje voor voetje bewegen we ons voort. Zo nu een dan een zip zip moment, niet te lang stil staan want dan worden we koud. Hoofpijn en misselijkheid nemen toe… goed blijven drinken! En die inmiddels vreselijke energie repen blijven eten… onze harten pompen ons bloed in snel tempo door ons lijf.

De gidsen zingen voor ons, heel fijn! “Jambo, jambo Bwana….hakuna matata” Het helpt om de gedachten ook positief te houden. Musa roept geregeld: “ KCC16 make some noise!” “Yeah!” roepen we in koor terug. We worden bemoedigd met schouder klopjes. Daar gaan we met elkaar… in je eigen kandans lopen in het fijnst. Geen grappen meer! Uren lopen we zo door in het donker voor een ieder is het zwaar. De beperkte zuurstof, de klim, bijna bij de summit, emoties komen en gaan. Het is zoals het is en het is mooi! We bemoedigen elkaar op de lastige momenten.

Rond 06.00 uur zien we een prachtige zonsopkomst vanaf de Kili! De andere vulkaan, de Mawenzi gloort prachtig aan de horizon. We zien wolken onder ons komen en gaan.. Een uniek gezicht en we genieten er absoluut van! Daar zit je dan op de Kili zo’n 5000 m hoog te kijken naar de sunrise! Uiteraard worden er mooie foto’s gemaakt.

Het wordt licht en zien in de verte de rand van de krater, Stella point. Een tandje er bij en doorgaan, voetje voor voetje… op adem komen, zip zip en GO!

Allemaal bereiken we de rand van de krater,Stella point op 5756 m hoogte. Dit vieren we met thee en biscuit! Er is speciaal een thee drager mee. ;-) We feliciteren elkaar alvast met dit behaalde resultaat en huggen elkaar, een uur lopen van de absolute summit verwijderd… Deze hebben we overwinning hebben we alvast in de pocket!

Het is druk, foto’s maken doen we later op de terug weg wel. Isaya wil door met de groep. Dit laatste uur zal niet stijl meer zijn, peace of cake, two fingers in the nose, appeltje eitje… er wordt van alles geroepen. We lopen op de rand van de krater, prachtige ijswanden zien we liggen en de wolken onder ons. Nog een klein uur lopen dus naar de TOP! We zien mensen terug lopen, sommigen lijk wit en worden ondersteunt… anderen waggelend naar boven. Wij gaan voetje voor voetje verder… en bereiken uiteindeijk alle 9 de absolute top op 5895 m hoogte!! Wat een geweldige prestatie! Er wordt gehuild en gelachen, opnieuw geknuffeld, gezoend en gevierd. We zijn er allemaal! Foto’s worden gemaakt, met de gidsen, zonder de gidsen, alleen, staand en liggend.

Een aantal van ons hebben de tocht gelopen met een speciale extra reden. Rituelen worden uitgevoerd. Mooi, dankbaar en helend!

En dan weer terug…. Wat voelt het anders, ook een beetje gek. We hebben toegeleefd naar dit TOP moment en dan ga je terug… is het moment daar geweest. De top laat je weer achter je.

Dezelfde weg lopen we terug als we vannacht omhoog gegaan zijn. Bij Stella point rechts af naar beneden... best weer stijl. Het gaat een stuk sneller. De summit porters helpen waar dat wenselijk is en sommigen van ons vliegen bijna al springend naar beneden ondersteund door de porter dus. Een hele ervaring. We lunchen uit onze lunchbox ergens onderweg. Onze porters eten niets valt ons op, ook de gidsen niet.

Zo’n 12 uur na vertrek zijn we terug in ons camp, Barafu camp. We worden opgewacht door de jongens van ons team en getrakteerd op mierzoete limonade. Eten wat in onze eettent en mogen dan een paar uur slapen. Heerlijk!! Meer dan heerlijk… Onze wandeling van vandaag gaat nog verder naar beneden. Nog zo’n 2,5 uur lopen naar High camp. Zin hebben we niet meer maar er zit niets anders op en het lukt ons natuurlijk wel.

Ons tentenkamp staat alweer klaar…. De porters lopen een stuk sneller dan wij doen. Het zijn echte helden voor ons! Na het avond eten gaan we vroeg naar bed en slapen allemaal goed die nacht. Morgen zal onze laatste dag op de berg zijn… zo’n 7-8 uur lopen en vroeg op. Om 05.30 uur gaan we gewekt worden met thee op bed en een bakje warm water om ons op te frissen…

Lieve groet van ons, team KCC16!